"ကၽြန္မ ဒုကၡေတြ အမ်ားႀကီး ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီးၿပီ။ ဒုကၡေတြႀကဳံေလ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈ တိုးေလပါပဲ"
(ဘီဘီ)
ယခု ေဖာ္ျပမည့္ အေၾကာင္းအရာသည္ ပါကစၥတန္ေက်း႐ြာ တစ္႐ြာတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ လူမဆန္ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ မုတာရန္ဘီဘီ ဆိုသူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ဘ၀ပ်က္လုခမမ္း ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ သူမအတြက္ ျပန္တိုက္႐ုံမွ တစ္ပါး ေ႐ြးခ်ယ္စရာလမ္း မရွိသည့္အခါတြင္ သတၱိေတြ ျဖစ္လာရသည္။ ထိုသတၱိသည္ သူမအတြက္သာမက၊ သူမပတ္ဝန္းက်င္ အတြက္ပါ ျဖစ္လာခဲ႔သည္။
ဘီဘီ သည္ ေမာင္ငယ္ျဖစ္သူက မုဒိမ္းမႈတစ္ခု က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္အတြက္ အကာအကြယ္ေပးရန္ ႀကိဳးပမ္း ေနရသည္။ သူ႕ေမာင္က တစ္႐ြာတည္းေန ဟိႏၵဴဇာတ္ျမင့္မိသားစုမွ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို မုဒိမ္း သြားက်င့္ လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္ကစၿပီး ေနာက္သုံးႏွစ္ကာလလုံးလုံး ပါကစၥတန္ေက်း႐ြာေလးတစ္႐ြာမွ သူမအား ခတ္ခဲ့သည့္ ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံရေတာ့သည္။
"ကၽြန္မတို႔ ႐ြာျပန္ရင္ေကာင္းမယ္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ အေတာ္ေလး ဆုံးျဖတ္ရခက္တဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္" ဟု ေတာက္ပသည့္မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ အေဝးကို ေငးၾကည့္ရင္း သူမကေျပာလိုက္သည္။
အျဖစ္အပ်က္အားလုံးကို အေသးစိတ္ ျပန္ေျပာရမည္ကိုပင္ တုန္လႈပ္ေနမိသည္။ ဘီဘီ၏ေမာင္ျဖစ္သူကို အျပစ္ေပးရမည့္အစား ႐ြာေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက သူမတစ္ဦးတည္းကိုကြက္ၿပီး ဘာေၾကာင့္မည္းေနရသည္ကို နားမလည္ႏိုင္ေတာ့။
ေမာင္ျဖစ္သူ မေကာင္းမႈက်ဴးလြန္ခဲ့သည္ကို အစ္မျဖစ္သူက ေပးဆပ္ရမည္ဆိုသည့္ လူမ်ိဳးစု အေရးဆိုမႈကိုလည္း သူမ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။ ေနာက္ဆုံး အသက္ ၂၉ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိၿပီ ျဖစ္သည့္ ဘီဘီကို သူမတို႔မ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေမာင္ျဖစ္သူ၏ မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းကိုခံရသူမ်ိဳးႏြယ္စုမွ ျပန္ၿပီး မုဒိမ္းက်င့္ေစဟု ေက်း႐ြာေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက အမိန္႔ခ်လိုက္သည္။
ဘီဘီတစ္ေယာက္ ကမၻာပ်က္လုခမမ္း ေအာ္ဟစ္ရင္း ဝါခင္းကိုျဖတ္ကာ ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ သူတို႔ ဦးတည္ေနသည့္ေနရာကား ႐ြံ႕မ်ားျဖင့္မံထားသည့္ တဲတစ္လုံးဆီသို႔ ျဖစ္သည္။ သူတို႔က ေသနတ္ကို ေခါင္းေပၚေက်ာ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူမကို ရက္စက္စြာ မုဒိမ္းက်င့္ၾကသည္။ စုစုေပါင္း လူေလးေယာက္က မတရားမႈတစ္ခုကို တရားသေယာင္ျပဳက်င့္ေနစဥ္တြင္ ဘီဘီ၏ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ ထိုတဲ အျပင္ဘက္တြင္ ဘာလုပ္၍ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ရပ္ေနမိသည္။
ဘီဘီတစ္ေယာက္ ထိုအခ်ိန္ကတည္းက စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုသာ ဆႏၵရွိသည္။ ဤသူမ်ားကို ႏိုင္ေအာင္ ျပန္တိုက္ေရး ျဖစ္သည္။ လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ႀကဳံေတြ႕လိုက္ရသည့္ ငရဲခန္းေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနမိသည္။
ပါကစၥတန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ မုဒိမ္းအက်င့္ခံရပါက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသၾကရသည့္ ထုံးစံရွိသည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ဘီဘီေနသည့္ေက်း႐ြာတြင္ မျဖစ္ပ်က္မီ ႏွစ္ရက္က မီယာဝါလေက်း႐ြာတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသးသည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘီဘီက "အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ ဒီလို ျဖစ္လိုက္ရင္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ တစ္လမ္းပဲရွိတယ္။ ေသဖို႔ပဲေလ။ ဒီမွာက တရားမၽွတမႈဆိုတာ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး" ဟု သူမက ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမကိုယ္တိုင္က ကံတရားကိုပုံမခ်။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႔ ျဖစ္ရသည္ဟူ၍ လက္မခံ။ ျဖစ္လာသည့္ဒဏ္ကို ေခါင္းငုံ႔ၿပီးမခံဟုလည္း ဆုံးျဖတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
သမီးျဖစ္သူ ခံစားလိုက္ရသည့္ဒဏ္ကို မိသားစုက ျပန္ခံရမည္ကို ထိတ္လန္႔ရင္း သူတို႔အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကေပ။ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားက ႐ိုးရာကိုစြဲကိုင္တတ္ၾကလြန္းသျဖင့္ ဖိအားေတြေပးလာရာမွ ေနာက္ဆုံးရက္စက္ ရမ္းကားသည့္အသြင္ ေဆာင္လာသည္။ ဘီဘီတစ္ေယာက္ ပထမေတာ့ က်ိတ္ခံၿပီး ႏႈတ္တုန္႔မျပန္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ေနာက္ဆုံး
"မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္႐ိုး႐ိုးသားသားေနေန ေစာ္ကားတာေတြကို ခံရဖန္မ်ားလြန္း ေတာ့ ေသြးပြက္ပြက္ဆူလာေစတာေပါ့" ဟု ႐ြာရွိ မြတ္စလင္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ အဘဒူရာဇတ္က ေျပာလာသည္။ အဘဒူရာဇတ္သည္ ဘီဘီ့ကို တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ျဖစ္ေစရန္ ႐ြာသူ႐ြာသားမ်ားကို ပထမဦးဆုံးဖြင့္ေျပာခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းသည္ အနီးအနားဝန္းက်င္႐ြာမ်ားသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားသည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာသတင္းအဖြဲ႕မ်ား၏ အာ႐ုံစိုက္စရာ သတင္းထူးတစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္သြား သည္။ ရာဇတ္၏ တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ဘီဘီသည္ ရဲစခန္းသို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို သြားေရာက္ တိုင္ၾကား သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူသိရွင္ ၾကားျဖစ္စရာ သတင္းေထာက္မ်ား ဓာတ္ပုံ ဆရာမ်ားက ရဲစခန္းအျပင္တြင္ ေစာင့္ဆိုင္း သတင္းယူေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေႏြရာသီတြင္ တရားစီရင္ျခင္းကို စတင္လိုက္သည္။ ဘီဘီက သူ႕ကို မုဒိမ္းက်င့္ခဲ့သူမ်ားကို ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္လိုက္သည္။ တရား႐ုံးက မုဒိမ္းသမားေလးေယာက္ႏွင့္ မုဒိမ္းက်င့္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည့္ ႐ြာလူႀကီးႏွစ္ဦးကို ႀကိဳး ဆြဲခ်သတ္ရန္ တရားစီရင္လိုက္သည္။
ပါကစၥတန္သမၼတမူရွာရက္ဖ္က ဘီဘီ့ ကို ႐ူပီး ၅ သိန္း (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈၄၀၀) ေပးၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ တြင္လာေရာက္ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ အိမ္တစ္လုံးလည္းေပးသည္။ သို႔ေသာ္ဘီဘီက သူ႕ကို မတရား ဆက္ဆံခဲ့ သည့္ ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားေသာ႐ြာတြင္ သာဆက္ေနမည္ဟု ေျပာၾကားလိုက္သည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ဘီဘီအား ၂၄ နာရီ ရဲမ်ားက အကာအကြယ္ ေပးထားသည္။ သူမသည္ သမၼတႀကီးက ေပးသည့္ေငြကို ႐ြာတြင္ ပထမဦးဆုံးစာသင္ေက်ာင္းေလး ႏွစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လိုက္သည္။ တစ္ ေက်ာင္းက မိန္းကေလးေက်ာင္းျဖစ္ၿပီး၊ က်န္တစ္ေက်ာင္းက ေယာက္်ားေလးေက်ာင္း ျဖစ္သည္။
ဘီဘီ၏ မိဘမ်ားႏွင့္ သူကအစ စာတတ္သူမ်ားမဟုတ္ၾကေသာ္လည္း အားလုံးေသာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမၽွ အရင္းခံသည္ စာေပမတတ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ရေၾကာင္း သူမ သေဘာေပါက္ထားသည္။ သူမဖြင့္ထား သည့္ေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ သင္သည္။ သခ်ၤာသင္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ဇာထိုးပန္းထိုး သင္သည္။ ႐ြာအတြက္ ပညာတတ္ ပထမဦးဆုံး မ်ိဳးဆက္ကိုထူေထာင္သည္။
ဘီဘီကကိုယ္တိုင္လည္း စာဝင္သင္သည္။ အေတာ္ဆုံးတပည့္တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေအာင္ႀကိဳးစားသည္။ "ခုဆိုကၽြန္မ ကိုယ့္နာမည္ ကိုယ္ေရးတတ္ၿပီ။ ၁ ကေန ၁၀၀ အထိေရတြက္တတ္ၿပီ" ဟု ခပ္ႂကြားႂကြား ေလးေျပာႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႕ကိုေက်ာင္းသားေတြက ဘာဂ်ီ (အစ္မႀကီး) ဟုေခၚၾကသည္။ အားလုံးကို အစ္မႀကီး စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ေခၚထိုက္ပါေပသည္။
"မိဘေတြက သူတို႔သားသမီးေတြကို ေက်ာင္းကို မလႊတ္ခ်င္ၾကဘူး။ မေန႔ကဆိုရင္ ႐ြာကိုပတ္ၿပီး လိုက္ေခၚၾကရတယ္။ သူတို႔က ကေလးေတြကို အလုပ္ပဲ ခိုင္းခ်င္ေနၾကတာ" ဟုသူမကေျပာသည္။
ႏိုင္ငံတကာ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားႏွင့္ The New York Times သတင္းစာႀကီးမွ သူမအေၾကာင္းကို ဇာတ္လမ္းဆင္ ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္သျဖင့္ ဘီဘီ့ေက်ာင္းအတြက္ ႏိုင္ငံတကာေစတနာရွင္ေတြက လႉဒါန္း လာၾကသည္။ သူမအေနျဖင့္ စပိန္ႏိုင္ငံ လူ႕အခြင့္အေရးကြန္ဖရင့္သို႔တက္ၿပီး သူမဇာတ္ေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့ေသးသည္။
ၿမိဳ႕ျပႏွင့္ေဝးကြာသည့္ မီယာဝါလလို ေက်း႐ြာေလးတြင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ မည္မၽွ လုပ္ေဆာင္ေပးေနသည္ ဆိုေစ အႀကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္ထား၍မရေပ။ စည္း႐ုံးေရး ကိုယ္တိုင္ဆင္းေနရ သည့္ ဘီဘီသည္ ဆဲလ္ဖုန္း တစ္လုံးျဖင့္ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ လွည့္လည္ရင္း တစ္ပတ္လၽွင္ အသားဟင္း တစ္နပ္သာ စားႏိုင္သည့္ အဆင့္ရွိပါေသးသည္။
သူမ၏ဘ၀တြင္ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးႏွင့္ အလုပ္ခ်င္ဆုံးတစ္ခုကို လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္ ဝမ္းသာေနမိသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္အတူ မူစလင္ဘာသာဝင္မ်ား အထြဋ္အျမတ္ ထားရာ မကၠာၿမိဳ႕သို႔သြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့၍ျဖစ္သည္။ "ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံစားခဲ့ရတယ္။ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ေတာ့ ပါဘူးရွင္" ဟု ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။
သူမဘ၀မပ်က္မီအခ်ိန္အထိ ဘီဘီသည္ သားသမီး ၇ ဦးတြင္ ဒုတိယ ေျမာက္သမီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေက်းလက္ေဒသလူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းက သတ္မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ငယ္စဥ္ ကတည္းက ဘဝင္မက်ခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က သူမသည္ မိဘမ်ား ေပးစားခဲ့သည့္ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ကြာရွင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘ၀တြင္ တစ္ေနကုန္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ အိမ္အလုပ္ေတြခ်ည္း လုပ္ကိုင္ေနရသည္။ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ ေလၽွာ္ဖြတ္၊ ထင္းရွာ စသည့္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ နားမေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ သူမ၏ေမာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ အသက္ ၁၄ အ႐ြယ္ရွိ အဘက္ဒူရွာကူးသည္ ဇာတ္ျမင့္ မ်ိဳးႏြယ္စုမွ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ျခင္းျပဳသည္ဟု စြပ္စြဲခံရသည္။ ေနာက္ပိုင္း အစိုးရမွတရားဝင္စုံစမ္းစစ္ေဆးသည့္အခါတြင္ မွားယြင္းစြပ္စြဲခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ထင္ရွားသြားသည္။
ယခုအခါ ထိုသို႔မတရားစြပ္စြဲသူမ်ားသည္ လယ္တစ္ကြက္အေက်ာ္ေလာက္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ "အဲဒီအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ကၽြန္မကို သတ္ခ်င္ေနၾကမွာပဲ" ဟုသူမကေျပာသည္။ တစ္ေန႔ေဈးသို႔ အေဖာ္မပါဘဲ သြားခ်ိန္တြင္ သူမကို မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကလာၿပီးၿခိမ္းေျခာက္သြားသည္။
ဘီဘီတစ္ေယာက္ ဘ၀ပ်က္စရာ ခံစားခဲ့ရၿပီးခ်ိန္တြင္ စိတ္ဓာတ္ေတြက သံမဏိလို မာေၾကာလာသည္။ အိမ္ေထာင္ကြဲ၊ မုဒိမ္းက်င့္ခံထားရသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးဘ၀တြင္ လက္ထပ္ရန္အခြင့္အေရး ထပ္မံရႏိုင္ ပါဦးမည္လားဆိုသည္ကလည္း ေတြးစရာျဖစ္လာသည္။ သူမအသက္က ယခုမွ ၃၀ ခန္႔သာရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
နာမည္လည္းေက်ာ္ လူသိလည္းမ်ားလာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ လက္ထပ္ရန္ ေတာင္းဆို ကမ္းလွမ္းသူ ၁၂ ဦးခန္႔ အထိ ရွိလာသည္။ တစ္ခါခဲမွန္ဖူးသည့္စာသူငယ္လို ဘီဘီက အခ်စ္မပါသည့္ အိမ္ ေထာင္ေရးျဖင့္ ဘ၀ကိုမတည္ေဆာက္လိုေတာ့။ သူမက စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ကို မက္ျပေနရွာသည္။
"ကိုယ့္ေသြးသား တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လိုခ်င္ေသးတယ္။ တကယ့္အေတာ္ဆုံးျဖစ္မယ့္ သားသမီး မ်ိဳးေပါ့" ဟူ၍ ဆႏၵကိုေျပာေသာ္လည္း လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ ႐ြာ၏ "စံျပဳစရာ" တစ္ခုပမာ ျဖစ္ေနရွာသည္။ ႐ြာရွိမိန္းမမ်ားကို သူတို႔ေယာက္်ားမ်ားက ႐ိုက္ႏွက္ၫွဥ္းဆဲလိုက္လၽွင္ မိန္းမ မ်ားက "ရွင္ ရပ္ရင္ ရပ္ေနာ္ မရပ္ရင္ ဘီဘီ ကိုသြားတိုင္လိုက္မွာ" ဟုေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ပြဲၿပီးသြားတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
တင္ညြန္႔
Ref: The Courage to Fight Back, by Chris Strauss
Copy From : http://www.maukkha.org
No comments:
Post a Comment
အၾကံေပးၾကည့္ပါလား.......