လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ စတိဗ္သည္ တကၠသိုလ္ျပန္တက္၍ဘြဲ႔ယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။မည္သည့္ ဘာသာရပ္ကို သင္လိုသည္ဟု တိတိက်က်ေ၀ခြဲႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ စတိဗ္ ေက်ာင္း၀င္ထဲေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။
စာသင္ခန္းမ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ ၿပီးေနာက္ “ထင္ျမင္ယူဆမႈဘာသာရပ္”ဟု အမည္ တပ္ထားေသာ စာသင္ခန္းကိုေတြ႔ရသျဖင့္ အံ့ၾသသြားသည္။
တစ္ခါမွ်မၾကားဖူးေသာ ဘာသာရပ္ျဖစ္သျဖင့္ ရပ္၍စဥ္းစားေနတုန္း စာသင္ခန္းထဲမွလူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။
ထိုသူကသူသည္ ဤဘာသာရပ္တြင္ဌာနမွဴးျဖစ္ၿပီး စတိဗ္ကို ဘာအကူအညီေပးရမလဲေမးသည္။ စတိဗ္က-
“ကၽြန္ေတာ္“ထင္ျမင္ယူဆမႈဘာသာရပ္”လို႔ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး- အဲဒါဘာလဲ”
“ဒါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းၿပီးအသံုးျပဳတဲ့ ဘာသာရပ္ပါ”ဟု ဌာနမွဴးက ရွင္းျပသည္။
သို႔ေသာ္ စတိဗ္ကမူ နားမရွင္းေသး။ သို႔ႏွင့္ဌာနမွဴးက သူနားလည္ရန္ဥပမာေပးသည္။
“ဒီလိုဗ်ာ ခင္ဗ်ားမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆလိုက္မယ္”
“ဟာ... ရွိတာေပါ့”
“ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ားမွာ ေခြးေဆာ့ကစားဖို႔ ျခံ၀န္းလဲရွိမွာပဲ”
“မွန္ပါတယ္ဗ်ာ.. ရွိပါတယ္“
“ျခံ၀န္းရွိရင္ အိမ္လဲရွိမွာေပါ့”
“အိမ္...ရွိတာေပါ့”
စတိဗ္ အံ့အားသင့္စျပဳလာသည္။
“အိမ္လဲရွိတယ္ ၊ ေခြးလဲရွိတယ္ ၊ ျခံ၀န္းလဲရွိတယ္ဆိုေတာ့ ခ်စ္ဇနီးလဲရွိမွာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ”
“ဘုရားေရ ဘယ္လိုသိတာလဲ ကၽြန္ေတာ့မွာ မိန္းမရွိတယ္ဗ်”
“မိန္းမရွိမွေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ အေျခာက္မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်ာ”
“ကၽြန္ေတာ္ အေျခာက္မဟုတ္ပါဘူး”
ထိုအခါ ဌာနမွဴးက “ကဲ ခင္ဗ်ား သိၿပီေနာ္။ ေခြးရွိ မရွိကေေနစလိုက္တာ ခင္ဗ်ားအေျခာက္မဟုတ္ဘူးအထိေရာက္သြားၿပီ ဒါ ထင္ျမင္ယူဆမႈရဲ႕ ပညာပဲဗ်” ဟုေျပာသည္။
စတိဗ္ သေဘာက်သြားၿပီး ထိုဘာသာရပ္ကို သင္ယူရန္ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။
သံုးပတ္ၾကာမွ် အတန္းတက္ေနၿပီး တစ္ရက္ အတန္းအျပင္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနခိုက္-
ပထမအႀကိမ္ ဤေရွ႕သို႔ သူေရာက္စဥ္ကလိုပင္ ေတြေ၀ေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္ရပ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္သည္။
“ဘာကူညီရမလဲ” ဟူေသာ စတိဗ္အေမးကို ထိုလူက “ဒါ ဘာသင္တာလဲ”ဟု ျပန္ေမးသည္။
စတိဗ္က ဌာနမွဴးစကားကို ျပန္သံုး၍ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို တစ္မ်ိဳးေျပာင္းၿပီးအသံုးျပဳတဲ့ ဘာသာရပ္ဟုရွင္းျပေတာ့ ထိုလူနားမလည္။
စတိဗ္က ၀မ္းသာအားရျဖင့္.......
“ဥပမာဗ်ာ......... ခင္ဗ်ားမွာ ေခြးရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆလိုက္မယ္”
“ဟင့္အင္း.......ကၽြန္ေတာ့မွာ ေခြးမရွိပါဘူး”
ထိုလူ၏အေျဖေၾကာင့္ စတိဗ္အလန္႔တၾကားေနာက္ဆုတ္လိုက္ၿပီး ေျပာသည္။
“ဟာ.......ခင္ဗ်ား အေျခာက္ပဲ”
r@bp!G
No comments:
Post a Comment
အၾကံေပးၾကည့္ပါလား.......