အေဖကိုတရားစဲြတဲ့ ေစါဘဦးႀကီး” (၁၂.၈.၂၀၁၂ သို ့)

*မွတ္ခ်က္ ။ ….ဒီအေႀကာင္းေလးကို ၀၄.၀၈.၂၀၁၂ က ဟစ္တိုင္ ကိုေပးပို ့ထားခဲ့ပါတယ္။ ေနရာအခက္အခဲေႀကာင့္ထင္ပါရဲ ့ယေန ့ထိေပၚ မလာ ခဲ့လို.အခ်ိန္မွီေအာင္၊ ကိုယ့္FB မွာဘဲတင္လိုက္ ပါတယ္။ ဖတ္ရတာေတာ့ဟိုမွာလိုသိတ္..မစမတ္..ဖူးေပါ ့ေလ။
...................................








ေနစရာအိမ္ေတြမ်ားပါရဲ့နဲ႔ အိမ္တစ္ၿခမ္းထပ္လိုခ်င္လို႔ ….ေဒၚစုကို ေအာင္ဆန္းဦးက တရားစဲြတယ္ၾကားေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္အၿမီွးပါလဲေလးစားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေပ်ာက္သြားတယ္။ လူေတြဟာလူေတြဘဲေလ ဘုရား နဲ႔ပတ္သက္တဲ့အထဲမွာေတာင္ ေဒ၀ဒတ္ ပါေနေသးတာဘဲ ။ ကရင့္ေခါင္းေဆာင္ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔အေဖကို တရားစဲြဖူးတယ္ဆိုတာၾကားဖူးေတာ့ .. သူ႔ကိုဘာေၾကာင့္ေလး စားထိုက္တယ္ဆိုတာသိသြားတယ္။

ကရင့္ေတာ္လွမ္းေရးထဲေရာက္ခါစ… သူမ်ားေတြ ေစာဘဦးၾကီး ဆိုလို႔သာ လိုက္ “ဦး” ေနတာ၊ ဘာေၾကာင့္ ေလးစားဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတာမသိဘူး။ ပိုဆိုးတာက…ၿပည္တြင္းမွာေနတုန္း၊အစိုးရကထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္ခုမွာ “နယ္ခ်ဲ့အဂၤလိပ္လက္ကိုင္ဒုတ္” ဆိုၿပီးဓါတ္ပုံတစ္ပုံေတြ႔ဖူးတယ္။ ဓါတ္ပုံထဲမွာ ေစာဘဦးၾကီးက မုတ္ဆိပ္ေမႊး..ပါးသိုင္းေမႊးနဲ႔။ ဝတ္ထားတာကလဲ.. ေရႊဘသရုပ္ေဆာင္တဲ့ “ ဗိုလ္စံဖဲ” ဇာတ္ကားထဲက ေနာက္ဆုံးအခန္းမွာ….ဗိုလ္စံဖဲကို ၾကိဳးစင္တင္ဖို႔ ဖမ္းေခၚသြားတဲ့ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိ ပန္ခ်ာပီစစ္ပုလိပ္ ေတြယူနီေဖါင္းအတိုင္းဘဲ..... ဆိုေတာ့... အစိုးရသုံးတဲ့စကားလုံးကိုယုံသြားတယ္။ နယ္စပ္ေရာက္မွ နဲနဲၾကားဖူးလာတာက.... ေမာ္လၿမိဳင္ကို ကရင္တပ္ေတြသိမ္းေတာ့ တခိ်ဳ႔ကရင္တပ္ဖဲြ႔ေတြကဘဏ္တိုက္ေတြေဖါက္ၿပီးေငြေတြယုူၾကလို႔ ၊ ေစာဘဦးၾကီးကသူ႔မွာတာ၀န္ရိွပါတယ္ဆိုၿပီး…..သူပိုင္တဲ့လယ္ေၿမေတြေရာင္း … .ေငြေတြၿပန္စိုက္ေလွ်ာ္တာၾကား ဖူးေတာ့ နဲနဲေလးစားလာတယ္။ သူ႔အေဖကို ဘာေႀကာင့္ ဘယ္လိုတရားစဲြတယ္ဆိုတာၾကားဖူးေတာ့မွ စၿပီး..အေသအၿခာေလး စားထိုက္တယ္ ဆိုတာသိသြားတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းက စာေပမွတ္တမ္းမွတ္ရာမရိွပါဘူး။ ၁၉၈၉ခုႏွစ္..ညတစ္ည…..မာနယ္ပေလာမွာ ဖူး၀ါးခို (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တာမလာေဘာ )ေၿပာၿပတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ ၿဖစ္ရပ္မွန္ပုံၿပင္ပါ ။ အဲဒီတုန္းကမာနယ္ပေလာမွာ…ေလွဆိပ္ ကုန္းေပၚကိုတက္တက္ခ်င္း …ဘယ္ဘက္မွာ အိမ္ၾကီးဆိုတာရိွတယ္။ သစ္သားအိမ္ၾကီးေပါ့။ အဲဒီမွာ ထိုစဥ္က စစ္ေရးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကစဲဒိုနဲ႔ ရုံးအဖဲြ႔ရယ္…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတာမလာေဘာ အဖဲြ႔ ရယ္။ ရုံးလဲထိုင္တယ္….ေနလဲေနတယ္။ အဲဒီတုန္းက ည ၉ နာရီဆိုရင္ မာနယ္ပေလာတစ္ခြင္လုံး ရိွတဲ့မီးစက္ေတြပိတ္….ဘုရားရိွခိုး…အိပ္ယာ၀င္ၾကရတယ္။ စစ္တပ္ထုံးစံအတိုင္းေပါ့။  ဒါေပမဲ့ ဖူး၀ါးခိုဟာဘယ္ေတာ့မွခ်က္ခ်င္းမအိပ္ဘဲ ေမွာင္ထဲမွာဘဲ ...အားလုံးၾကားေအာင္ စကားစၿမည္ေတြ ေၿပာေနေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီတုန္းကမွတ္ သားဖူးတာပါ ။ ဇာတ္လမ္းကဒီလိုပါ....... ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ အခိ်န္ကာလမပါ ပါ။ ေဒါက္တာေစာဘဦးၾကီးဟာ အဂၤလန္က ဥပေဒပညာဘဲြ႔ရၿပီး ၿမန္မာၿပည္ၿပန္ေရာက္ သူ႔မိဘမ်ားနွင့္ အတူေနထိုင္စဥ္ တစ္ေန႔မွာ….လယ္သမား ၾကီးတစ္ဦးဟာ သူ႔အိမ္ေပၚကေနေခါင္းငိုက္စိုက္ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ဆင္းသြားတာကို..... အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာမွာ စာဖတ္ေနတဲ့ ေစာဘဦးၾကီးကေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔အေၾကာင္းသိခ်င္လို႔ထင္ပါရဲ့ ….. ၿခံၿပင္ေရာက္သြားတဲ့လယ္သမား ၾကီးေနာက္ကိုလိုက္သြားၿပီး အကိ်ဳးအေၾကာင္းေမးတယ္။ လယ္သမားၾကီးက ေစာဘဦးၾကီးကို သူဆင္းလာတဲ့ အိမ္ေပၚကမွန္းမသိေတာ့ အကိ်ဳးအေၾကာင္းရွင္းၿပသတဲ့။ ၿဖစ္စဥ္က အဲဒီလယ္မားၾကီးဟာ သူပိုင္တဲ့လယ္ေၿမေတြ ကို ေစာဘဦးၾကီးဖခင္ထံမွာ ေပါင္နွံထားခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ဟာေနာက္ဆုံးေရြးရမဲ့ရက္ၿဖစ္တယ္။ အခက္အခဲအမိ်ဳးမိ်ဳးေၾကာင့္ အဲဒီေန႔က်မွေရြးႏိုင္ၿပီး လာခဲ့တဲ့ခရီးကလဲ ခက္ခဲေတာ့ ညေနပိုင္းမွေရာက္လာသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လယ္ေၿမကိုသြားေရြးတဲ့အခါမွာ ေနာက္ဆုံးရက္လဲၿဖစ္…စာခ်ဳပ္ပါအရထိုေန႔ညေနအထိဆိုေတာ့ ညေနေစာင္းသြားၿပီၿဖစ္တဲ့အတြက္လက္မခံႏိုင္ ေတာ့ေၾကာင္း….လယ္ေၿမမ်ားသိမ္းဆည္းလိုက္ၿပီ ၿဖစ္ေၾကာင္းေၿပာလိုက္လို႔၀မ္းနဲအားငယ္စြာနဲ႔ၿပန္လာရတာၿဖစ္ေၾကာင္း။မိမိတို႔မိသားစု ဘာဆက္လုပ္ရမည္မသိေၾကာင္း ေစာဘဦးၾကီးကိုရွင္းၿပသတဲ့။ ဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးက သူ႔လက္ကနာရီကိုၾကည့္ၿပီး “ အခု ညေန ၅ နာရီခဲြဘဲရိွေသးတယ္ ဦးၾကီးသြားေၿပာတဲ့အခိ်န္ကဆိုရင္ ၅ နာရီ ေလာက္ဘဲရိွမယ္ ဒါေၾကာင့္ ၆ နာရီမထိုးေသးရင္ အခိ်န္မွီေသးတယ္လို႔ေၿပာလို႔ရတယ္ ကၽြန္ေတာ္သက္ေသဘဲ။ ဒီကိစၥတရားရုံးကို ေလွ်ာက္ပါ“ ဆိုၿပီးလယ္သမားၾကီးကိုအၾကံေပးတယ္။  ဒီအခါမွာ လယ္သမားၾကီးက “ဦးၾကီးတို႔ ဒီအဆင့္အထိ…နားမလည္...လက္လွမ္းမမွီပါဘူးကြယ္ ။ ရုံးတို႔ဂတ္တို႔ဆိုတာ…..ေရွ႔ေနေရွ႔ရပ္ေတြနဲ႔မွၿဖစ္မွာ၊ ဦးၾကီးတို႔မွာ ဒီလိုေရ႔ွေနငွားရေအာင္လဲ လက္လွမ္းမမီွ ေငြေၾကးမၿပည္စုံပါဘူး..... ဘ၀ကံအတိုင္းဘဲ ရိွပါေစေတာ့” လို႔ၿပန္ေၿပာသတဲ့ ၊ ဒီအခါမွာေစာဘဦးၾကီးက “ဒီမွာဦးၾကီး ကၽြန္ေတာ္ဟာေရွ႔ေနဘဲ၊ ဦးၾကီးကမတရားခံရတာ။ ဒီအမႈဟာရုံး ေရာက္ရင္ ႏိုင္ကိုႏိုင္ရမယ္။ ဦးၾကီးသာအမႈတင္ပါ...ကၽြန္ေတာ္လိုက္မယ္ ေရွ႔ေနခတစ္ၿပားမွေပးစရာမလိုပါဘူး ကၽြန္ေတာ္မတရားမႈကိုမၾကိဳက္လို႔ပါ”  ဆိုၿပီး အားေပးရင္းနဲ႔ တရားစဲြၿဖစ္သြား ခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔…ေစာဘဦးၾကီးအေဖကတစ္ဖက္…ေစာဘဦးၾကီးနဲ႔လယ္သမားၾကီးကတစ္ဘက္….အဆင့္ဆင့္ တရားဆိုင္ၾကရင္း…ေနာက္ဆုံးစီရင္ခ်က္ခ်တဲ့ေန႔မွာ…ေစာဘဦးၾကီးဟာ လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုတ္.... ေခါင္း ငိုက္ဆိုက္နဲ႔ အိမ္ၿပန္လာခဲ့ရတယ္။ တရားရုံးကစီရင္ခ်က္မွာ သူ႔ဖခင္ဘက္ကိုအႏိုင္ေပးလိုက္တယ္ေလ။ အိမ္ၿပန္ ေရာက္ေတာ့ ဖခင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရင္း ေစာဘဦးၾကီးက ဒီအမႈမွာ သူ႔ဘက္က ဥပေဒေၾကာင္းေလွ်ာက္လွဲ ခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခိုင္ခိုင္မာမာ တင္ၿပႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း။ ဒါေပမဲ့တရားရုံးက ဆုံးၿဖတ္ပုံ...မမွ်တဟုထင္ေၾကာင္း….မေၾကမနပ္နဲ႔ေၿပာသတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ေစာဘဦးၾကီးဖခင္က သူ႔သားကို “ေအး....မင္းေလွ်ာက္လဲခ်က္ေတြ အကုန္ၿပည့္စုံေပမဲ့…မၿပည့္စုံတာတစ္ခုရိွတယ္..... အဲဒါက.... အဲဒီတရားသူၾကီးကို ငါေကၽြးသလုိမင္းေကၽြးမထားႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ” လို႔ ခပ္ေအးေအးၿပန္ေၿပာသတဲ့။
သမိုင္းမ၀င္တဲ့ ၿဖစ္ရပ္မွန္ပုံၿပင္ကေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ ။ ဥပေဒပညာရွင္ ေစာဘဦးၾကီးဟာ အဲဒီကထဲက.....ဥပေဒဆိုတာဟာ…တစ္ခါတရံမွာ တကပ္တမ္းရိုးသားခံစားရတဲ့သူေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ထက္...နားလည္တဲ့လူလယ္ ေတြက ဥပေဒနားမလည္တဲ့ ရိုးသားသူေတြကို ပိုၿပီးဖိႏိွပ္ဖို႔ ”လက္နက္”သဖြယ္ ၿဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာ….နားလည္ သေဘာေပါက္သြားပုံရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ကရင္အမိ်ဳးသားေရးမွာ “လက္နက္အစစ္” ကိုကိုင္တဲ့လမ္းစဥ္ကို မေရြးမၿဖစ္ ေနာက္ဆုံးေရြးခဲ့ရတာ ၿဖစ္ခ်င္လဲၿဖစ္မွာေပါ့။
MK ; ၄.၈.၂၀၁၂ --EU


Copy From : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=247075525413435&set=a.159230240864631.32230.100003329678616&type=1&theater